Elżbieta Anna Szczepańska
Elżbieta Anna Szczepańska
Elżbieta Anna Szczepańska, psycholog kliniczny, dziennikarz, działacz polityczno-społeczny. Tytuł magistra psychologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego uzyskała w 1975 i rozpoczęła pracę jako pracownik naukowo-dydaktyczny w Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.
W maju 1977, po złożeniu wiązanki biało-czerwonych kwiatów pod pomnikiem Adama Mickiewicza we Lwowie, stała się obiektem rozpracowywania przez SB. Na podstawie donosu jednego z jej studentów została zawieszona w prawach pracownika naukowo-dydaktycznego i pod zarzutem "zorganizowania antyradzieckiej demonstracji" stanęła przed komisją dyscyplinarną, zwołaną przez pierwszego sekretarza POP PZPR.
W 1980 roku zainicjowała powstanie na AWF w Katowicach KZ NSZZ "Solidarność" i została oddelegowana do pracy w Komisji Interwencji przy Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim NSZZ "Solidarność" w Katowicach przy ulicy Stalmacha.
Internowana 13 grudnia 1981 przebywała w ośrodkach: Jastrzębie-Szeroka, Sosnowiec -Radocha, KW MO w Katowicach i Darłówek. Po zwolnieniu z internowania rozpoczęła ścisłą współpracę z nielegalnymi strukturami "Solidarności", zajmowała się hurtowym kolportażem "bibuły", uczestniczyła w akcjach ulotkowych i przygotowywaniu audycji radia "Solidarność", organizowała spotkania w ramach "Podziemnego Uniwersytetu", była łącznikiem "Solidarności Walczącej".
Została zwolniona z pracy na AWF w Katowicach "gdyż jej postawa polityczna nie daje rękojmi wychowania młodzieży w duchu socjalizmu".
W czerwcu 1985 w wyniku rewizji przeprowadzonej w jej mieszkaniu została postawiona w stan oskarżenia. Wraz z 10-miesięczną córeczką Asią, będąc w czwartym miesiącu ciąży z drugim dzieckiem, trzynastokrotnie była zatrzymywana przez SB. W czasie jednego z przesłuchań dostała krwotoku z dróg rodnych. Główną podstawą do działań represyjnych ze strony SB były "dobrowolne" zeznania jej partnera i ojca jej dzieci. W wyniku wypadku samochodowego spowodowanego przez "nieznanego sprawcę" urodziła drugie dziecko, które zmarło po porodzie.
W grudniu 1987 wyemigrowała do Australii, gdzie w latach 1988-1994 aktywnie działała w "Wiktoriańskim Stowarzyszeniu Solidarność", współpracując jako dziennikarz z "Tygodnikiem Polskim" i magazynem "Aspect". Była wicekoordynatorem i producentem audycji radiowych dla Polonii w radiu 3 ZZZ w Melbourne, działa w strukturach wielu organizacji polonijnych. W 2005 była jednym z głównych organizatorów wystawy w ramach obchodów 25-lecia "Solidarności". Wystawa była prezentowana w melbourneńskim Parlamencie. W 2006 była jednym z inicjatorów, członkiem zarządu i rzecznikiem prasowym Australijskiej Grupy Lustracyjnej. Aktywnie działała na rzecz lustracji środowisk polonijnych.
Jest autorką wielu esejów politycznych, w których jednoznacznie wypowiada się na temat konieczności poznania prawdy historycznej i rozliczenia się w polityczną przeszłością PRL-u. Tytuły niektórych publikacji: "Insekty", "Infiltracja i Lustracja" (Tygodnik Polski 12/1993), "Kulisy Kłamstwa", "Australia Wyspą Agentów", "Ujawnić prawdę", "O prawo do prawdy i wybaczania", "Oprawcy i ofiary", "Krajobraz po wojnie 1981-2006", "Dodatkowe nakrycie" - odpowiedź Lechowi Wałęsie, "Igrzyska Lustracyjne-2007".
Od 1994 pracuje jako psycholog - terapeuta, specjalizuje się w psychoterapii ofiar prześladowań politycznych - "torture and trauma", przestępstw kryminalnych i przemocy domowej.
W 2005 roku opublikowała pracę pod tytułem "Before it’s too late" – "Zanim będzie za późno", w której zajęła się analizą zjawiska przemocy domowej w polskiej grupie etnicznej. Aktywnie uczestniczy w akcji na rzecz udzielania pomocy psychologicznej osobom cierpiącym na depresję. Jest współautorką publikacji "The understanding and prevalence of derpession in the Polish community". W 2007 została zarejestrowana jako "Family Dispiute Resolution Practitioner" i rozpoczęła pracę jako terapeuta rodzinny.
Jest jedyną Polską w Australii, która aktywnie uprawia lekką atletykę. W latach 1995-2009 na mistrzostwach stanowych, ogólnokrajowych i międzynarodowych zdobyła w sumie 153 medale. W 2007 w rankingu kobiet rzucających ciężkim młotem została sklasyfikowana jako siódma na świecie.
Mieszka i pracuje w Zachodniej Australii.