Krwawe ślady.
Gwałty, mordy i grabieże Armii Czerwonej na Polakach

Prawda o sowieckich zbrodniach popełnionych na Polakach jest wielokrotnie brutalniejsza i przerażająca niż wyobrażenia o niej. Tymczasem jest to temat wciąż bardziej owiany mitem niż rzeczywiście poznany.
Pierwsze oznaki bolszewickiego zezwierzęcenia przyniosły już masakry 1920 roku. Powrót Armii Czerwonej na ziemie polskie u progu i krańca II wojny światowej uwidocznił jeszcze mocnej, że pomimo upływu lat bestialstwo „zwycięskiej Armii Czerwonej” nie uległo zmianie.
To ludzie stanowią centrum tej książki – zarówno okrucieństwo zbrodniarzy, jak i niewysłowione udręki ofiar – i to oni zabierają głos poprzez cytaty – relacje, wspomnienia czy listy. Owe rozliczne przykłady ukazują mechanizm działania Sowietów, a zarazem stanowią hołd złożony cierpiącym i pomordowanym.
Mówiąc o zabójstwach, grabieżach, gwałtach, operujemy często bezduszną statystyką, która nie oddaje w najmniejszym stopniu stojących za nimi prawdziwych dramatów. Zresztą nawet przytaczane liczby uznać należy często za mocno niedoszacowane.
Bestialstwo czerwonoarmiejców przedstawione w tej książce to wciąż jedynie wycinek prawdy, część okrucieństw, których dopuścili się na Polakach na przestrzeni lat. Być może więcej mówią o nich niedostępne moskiewskie archiwa, a może o niektórych nie dowiemy się nigdy. Dlatego też pamięć i przestroga płynące z tych, o których wiemy, staje się tym cenniejsza, nie tylko w kontekście przeszłości.