Nikt już nie oczekiwał litości.
Los niemieckich wypędzonych

Potem w Polsce nastąpiła nagle odwilż i często tam bywaliśmy. Dzierżawcy prowadzili nas przez pola i pokazywali budynki. Z każdej podróży przywoziliśmy trochę naszej ziemi, którą pieczołowicie przechowuję.

Chciałam pokazać naszą ojczyznę mojej całej rodzinie, dzieciom, wnukom i krewnym.

Naturalnie udaliśmy się również do Lobenstein (Orlovius) oraz do Rohlau (von Maercker). Byłam szczęśliwa, gdy otaczała mnie rodzina. Dzieci dziwiły się, że bez goryczy wspominamy Warmhof, Lebenstein i Rohlau. Mówiły, że byłoby to zrozumiałe, gdy pomyśli się, co do mnie należało: 2000 mórg dobrej ziemi, łąki, pola szparagowe, groble, parowy, wiele budynków – jak cała, niewielka wioska.

Nie jeździmy tam jednakże z powodu naszej prywatnej własności. Pogodziliśmy się z sytuacją po zakończeniu tej strasznej wojny. Ziemia, na której nasi przodkowie żyli od szesnastego wieku, jest bezpowrotnie stracona. Jednakże pozostanie naszą pierwszą ojczyzną. Po śmierci matki w 1980 roku otrzymałam jako odszkodowanie 30 tysięcy marek.

Już długo mieszkamy w Dolnej Saksonii. Zaszło tyle zmian w moim życiu i życiu innych uchodźców! Tutaj stanęliśmy na nogi. Udało nam się zbudować egzystencję dla nas i dla naszych dzieci, doprowadziliśmy do solidnego dobrobytu. Nie jesteśmy już uciekinierami, potrzebującymi pomocy. Za to jesteśmy wdzięczni. Wraz z upływem lat czuję się tutaj coraz bardziej zintegrowana, mam wielu znajomych i przyjaciół. Ojczyzna jest tam, gdzie są przyjaciele. Zatem nasza droga z Prus Zachodnich do Dolnej Saksonii stała się dobrą drogą.

Nie wiemy, co czeka nasz kraj, nasze starsze pokolenie, nasze dzieci i wnuki. Dlatego bardzo podoba mi się następujący frag-ment:

„Czy nie przykazałem ci, bądź mocny i mężny? Nie bój się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg Twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz”. (Księga Jozuego 1,9)

Tej ufności życzę całej mojej rodzinie, ponieważ rodzina znaczy dla mnie wszystko.

Źródło: Ursula Orlovius, Z Prus Zachodnich do Dolnej Saksonii, Wspomnienia, publikacja własna, 2003 rok.