Zagłada Domu Usherów (barwione brzegi)

„Czerwony mór” już od dawna srożył się w kraju. Nigdy wszakże zaraza nie była tak okropna i zgubna. Zaczynała się i kończyła krwią – krwi zgrozą i czerwienią. Występowały ostre bóle i nagłe zawroty, po czym krew tryskała wszystkimi porami i przychodziła śmierć. Szkarłatne plamy na ciele, przede wszystkim zaś na twarzy ofiary, były oznakami moru pozbawiającymi ją pomocy i przychylności ludzkiej; cały zaś początek, przebieg i koniec choroby odbywał się w przeciągu pół godziny.
Ale książę Prospero był szczęśliwy, przezorny i nieustraszony. Gdy dzierżawy jego wyludniły się w połowie, spośród dam i rycerzy swojego dworu wezwał do siebie tysiąc najsilniejszych i najpogodniejszych i wraz z nimi schronił się w niedostępnym odludziu zamienionego w warownię klasztoru. Był to przybytek przestronny i okazały, twór odrębnego, lecz dostojnego smaku księcia. Mocny, wysoki mur opasywał go dookoła. W murze widniały żelazne bramy. Dworzanie, wszedłszy do zamku, przynieśli panwie i ogromne młoty i pozabijali na głucho wrota. Postanowili nie wypuszczać ani nie wpuszczać nikogo, chcąc w ten sposób zapobiec zarówno nagłym porywom rozpaczy od wewnątrz, jak i zapędom wściekłości od zewnątrz. Klasztor był sowicie zaopatrzony we wszystko. Poczyniwszy te środki ostrożności, mogli dworzanie kpić z zarazy. Świat zewnętrzny niech sam się troszczy o siebie. Byłoby głupstwem martwić się i zastanawiać przed czasem. Toteż książę pomyślał również o wszelakich rozrywkach. Byli więc tam trefnisie, improwizatorzy, tancerze i grajkowie – i piękne były tam kobiety i wino. Było w zamku wszystko, a na dodatek zupełne bezpieczeństwo. Na zewnątrz zaś był „czerwony mór”.

Maska czerwonego moru – fragment

SPIS TREŚCI
Zagłada Domu Usherów 5
Eldorado 37
Maska czerwonego moru 39
Studnia i wahadło 49
Złoty żuk 76
Sen we śnie 135
Zabójstwo przy rue Morgue 137
Tajemnica Marii Roget 194
Czarny kot 278
Kruk 295